ทำเก่งทำไม่สนไม่เป็นไร
แต่ใจอ่อนแอแค่ไหน
ไม่มีใครรู้ใครเข้าใจ
กี่คราวที่คนมารัก
ต้องหยุดพักต้องจากไป
กี่ครั้งที่ทำไม่แคร์อะไร
แต่ใจก็ปวดร้าว
ใครจะมาใครจะไปก็ทำไม่เดือดร้อน
แต่จะกินแต่จะนอนทีไรก็ถอนใจ
กลัวตัวเองแก่ไปแบบไม่มีใครข้างๆ กาย
โกรธตัวเองด่าตัวเองทำไมต้องเก่งนัก
อยากจะเจออยากจะมีสักคนมารัก
แต่ก็ยัง
จะทำเก่งไปทำไมไม่รู้ ไม่เลิกสักที
สุดท้ายก็เลยไม่เจอคนดีๆ
อยากทำเก่งเองก็เจออย่างนี้ สะใจไหมคนดี
ต้องทนเหงาใจอยู่คนเดียวทั้งปี
ไม่อยากเจอแบบเดิมๆ ก็เลิกเก่งสักที
จะมีอีกไหมจะมีใครคนนั้นหรือเปล่า
จะมีอีกไหมใครที่มาเปลี่ยนแปลงเรื่องราว
จะมีอีกไหมใครที่ทำให้เลิกเก่งเหมือนเก่า
จะมีอีกไหมจะมีใครคนนั้นรึเปล่า
จะมีอีกไหมใครที่มาเปลี่ยนแปลงเรื่องราว
จะมีอีกไหมใครที่เติมเต็มคำว่าเรา
จะมีอีกไหม
ใครจะมาใครจะไปก็ทำไม่เดือดร้อน
แต่จะกินแต่จะนอนทีไรก็ถอนใจ
กลัวตัวเองแก่ไปแบบไม่มีใครข้างๆ กาย
โกรธตัวเองด่าตัวเองทำไมต้องเก่งนัก
อยากจะเจออยากจะมีสักคนมารัก
แต่ก็ยัง
จะทำเก่งไปทำไมไม่รู้ ไม่เลิกสักที
สุดท้ายก็เลยไม่เจอคนดีๆ
อยากทำเก่งเองก็เจออย่างนี้ สะใจไหมคนดี
ต้องทนเหงาใจอยู่คนเดียวทั้งปี
ไม่อยากเจอแบบเดิมๆ ก็เลิกเก่งสักที
ความรักของฉันน่ะไม่ค่อยจะเหมือนใคร
มันชอบเข้ามาตอนที่ฉันไม่เหลือใจ
สุดท้ายบอกลาแล้วเธอก็เดินจากไป
ดันมาคิดได้ตอนที่เธอเดินจากไกล
ในวันที่ฉันไม่มีคนใกล้ชิด
ฉันนั่งมองภาพแล้วก็ได้แค่คิด
ถ้าในวันนั้นคิดฉันก่อนพูดสักนิด
วันนี้เราคงได้เป็นคู่ชีวิต
จะทำเก่งไปทำไมไม่รู้ ไม่เลิกสักที
สุดท้ายก็เลยไม่เจอคนดีๆ
อยากทำเก่งเองก็เจออย่างนี้ สะใจไหมคนดี
ต้องทนเหงาใจอยู่คนเดียวทั้งปี
จะทำเก่งไปทำไมไม่รู้ ไม่เลิกสักที
สุดท้ายก็เลยไม่เจอคนดีๆ
อยากทำเก่งเองก็เจออย่างนี้ สะใจไหมคนดี
ต้องทนเหงาใจอยู่คนเดียวทั้งปี
ไม่อยากเจอแบบเดิมๆ ก็เลิกเก่งสักที